Brief van moeder anorexiapatiënte gaat viral

Het Universitair Ziekenhuis in Gent wordt door het Openbaar Ministerie verantwoordelijk gehouden voor de dood van een 14-jarige anorexiapatiënt. Het meisje, Liselotte, stierf vijf jaar geleden door een verkeerd geplaatste voedingssonde. Een dokter-stagiair wilde een voedingssonde te plaatsen; de sonde belandde echter niet in haar maag, maar in haar linkerlong, waardoor ze langzaam maar zeker stikte. Ze overleed uiteindelijk 10 dagen later. Het ziekenhuis wijst alle aansprakelijkheid af, maar daar zijn de ouders van Liselotte het niet mee eens, zo blijkt uit de emotionele brief die haar moeder schreef:

De brief

"Wij waren gedurende 17 jaar een heel hecht gezin. Alles deden we samen. We zorgden goed voor elkaar, er vielen bijna nooit woorden. Liselotte had altijd uitmuntende resultaten op school. Ze studeerde Latijn-Grieks. Nooit klaagde ze, zelfs wanneer ze zich niet lekker voelde. Overal waar ze aanwezig was, was ze steeds bereid om te helpen. "Kan ik het doen?", vroeg ze dan. Het is voor ons heel moeilijk dat wij die vraag nooit meer zullen horen. Liselotte moest binnengebracht worden in het ziekenhuis. Wij gingen ervan uit dat alles in orde zou komen, dat ze snel weer naar huis zou kunnen, want, zo dachten we, in het UZ Gent is alle kennis aanwezig. Toen haar voedingssonde geplaatst werd, verlieten wij de kamer.



Kort na de plaatsing van de sonde, toen wij weer binnen gingen, moest Liselotte voortdurend hoesten. Dat meldden wij een paar keer aan de verpleegster, maar volgens haar moest onze dochter "maar wat doorbijten". Nog een aantal keer klaagde zij over pijn, maar ze werd niet geloofd. Sterker nog, 's nachts merkten we dat het plots heel slecht ging met haar. Ze had blauwe lippen, zwarte kringen onder haar ogen en lag in haar eigen braaksel. Dat beeld blijft voor altijd in ons geheugen.Toen wij daarop wezen, werd ons verweten dat "we de boel niet op stelten moesten zetten". Haar ademhalingsproblemen herleidden ze tot hyperventilatie. Ze moest in een plastic zak ademen, maar dat kon ze niet. Niemand wou de ernst van de situatie begrijpen. Pas 's anderendaags werd de diagnose gesteld dat de sonde in haar longen terecht was gekomen. Liselotte werd overgebracht naar de intensieve zorgen, waar ze tien dagen later overleed.

Een van de artsen wilde ons wijsmaken dat onze dochter de sonde zelf in haar longen zou gestoken hebben. Nooit toonden de artsen en verplegers enige spijt.



Voor ons was het bovendien heel moeilijk om haar lichaam meteen na het overlijden af te staan voor de autopsie. Even moeilijk is het dat deze rechtszaak nu al 5,5 jaar moet duren. Liselotte is hiervan het grootste slachtoffer. Maar zij is er niet meer, niemand kan haar terugbrengen. Wij leven nog, maar we leven eigenlijk niet meer. Het laat ons nooit meer los. Wij slapen slecht, lopen voortdurend gestresseerd. We hebben nog een andere dochter, de zus van Liselotte, voor haar doen we verder. Nu vertrekken we uit de rechtszaal, wij kunnen de pleidooien niet aanhoren, maar we hopen dat ons standpunt gehoord wordt. Het zal je kind maar zijn."

Uitspraak

"Omwille van de structurele nalatigheid in het ziekenhuis. Dat is ongelofelijk én onaanvaardbaar", aldus het OM. De bewuste nacht zou er onvoldoende personeel aanwezig zijn geweest op de dienst. De dokter van wacht was een stagiaire van 25 die tegelijk nog drie pediatrische diensten draaiende moest houden, en dat 24 uur lang. Het UZ ontkent de structurele problemen in haar werking en gaat voor de vrijspraak. De nabestaanden van het meisje eisen 20.000 euro schadevergoeding. Op 14 december doet de rechter uitspraak.

Lees ook: De documentaire 'Emma Wil Leven' houdt Nederland in de ban

Bron: HLN.be, De Redactie, De Standaard