Slaap kindje slaap(t) door

Nacht 3, 4 en 5 van de methode…

Eergisternacht was het mijn beurt. Nacht drie van de methode van Estivill ging in. Voor de zekerheid zou Pier beneden slapen. Zelf ging ik nog voor het einde van Zomergasten naar bed. Want ik wist immers niet wat voor nacht het zou worden. Zeker niet nu ik ook ‘zomaar’ de avondborstvoeding had geschrapt.

Nou, en wat denk je?
Gewoon niks.
Nada.

Exact om 6 uur werd ik met een schok wakker. Alsof er ‘iets niet klopte’. Ik had Jippe nog helemaal niet gehoord!
Ik moest plassen maar durfde niet. Zelfs de tip om schuin te plassen (tip van een lezeres naar aanleiding van dit logje) durfde ik niet toe te passen. Naar beneden gaan evenmin. En dus bleef ik liggen, met een volle blaas.

06:09u. Gehuil. Toch. Ik wacht een paar minuten, ga het kamertje in, leg Jippe terug op zijn rug, laat mijn hand zachtjes op zijn borst rusten en zeg de zinnetjes op. Dan verlaat ik de kamer, ga snel plassen en kruip terug in bed. Als ik volgens het boekje zeven minuten later weer moet gaan, is hij al stil.
Hij is stil!

06:39u. ‘Mama!’
Hij huilt niet, nee, hij roept gewoon ‘Mama!’
Wat lief, wat leuk, wat schattig, en wat knap dat hij toch weer een half uur geslapen heeft. (Of gespeeld, want dat weet ik niet helemaal zeker).
Omdat we het opstaan tot 7 uur willen rekken (dezelfde tijd als Bo), ga ik niet meteen naar het kamertje.
Hij begint te piepen. Maar ook nu maar voor even.
Weer is het stil.

06:46u. Toch weer een huiltje. Ik twijfel of ik moet gaan, want het is meer mekkeren dan huilen.
06:49u. Ik ga toch. (Nu ik de tijden van het briefje naast mijn bed overneem, zie ik dat ik te snel ben gegaan, ik had de tweede keer iets langer moeten wachten). Hij staat in bed. Zijn slaapzak is open. Omdat het geen tien graden vriest en toch bijna tijd is, leg ik hem met het open slaapzakje nog even op zijn ruggetje en zeg het riedeltje nog een keer op.
Twee minuten later is het stil.

06:59u. Ik hoor hem weer, maar nu mag hij eruit.
Het is 7 uur en eigenlijk hartstikke goed gegaan!

Nacht vier verloopt nog beter. Wederom tot 6 uur rust in huis en daarna wordt hij wel wakker maar hoeven we er niet één keer heen. Steeds als de wachtminuten voorbij zijn, is hij al weer stil! Ook nu halen we hem er om 7 uur uit.
Jippie!

Vannacht was nacht vijf. En weer vroegen wij ons af: zou het goed gaan? Hij had immers net twee prikjes gekregen op het consultatiebureau en was de hele middag ‘not amused’. Maar ook nu heeft hij weer doorgeslapen. Weer tot 6 uur. Kennelijk is dat toch zijn tijd. Maar het mooie is: hij brult de boel niet meer bij elkaar zodra hij wakker is. Hij huilt, piept of mekkert even, maar kletst ook tussendoor. Vanmorgen hoorden we hem weer gezellig lachen, samen met zijn zus.
Nou, goed gelukt dus!

En heeft het nou veel inspanning gekost? Hmm, valt eigenlijk best mee.
Wie had dat een paar dagen geleden gedacht?
Hij wordt ‘s avonds niet meer wakker en ’s ochtends niet al om 5 uur.
Een pluim voor Jippe!

Om 6 uur wakker worden is vroeg (ook voor mij/ons, want je ligt nou eenmaal niet elke dag om 10 uur in bed en als ik geluid uit het kamertje hoor, slaap ik niet meer), maar hopelijk slapen ze binnenkort écht allebei tot 7 uur. Het zou zomaar kunnen.

En dan voor de toekomst: ‘Slaap kindje, slaap uit!’

(Overigens werd hij net na een half uur al wakker van zijn eerste slaapje overdag omdat Pier de deur naar zolder dichtdeed. Normaal zou ik hem meteen zijn gaan halen, maar ook nu de wachtminuten ingesteld en wat denk je? Hij is gewoon weer gaan slapen… Dus ook overdag werkt het. Ja, wij zijn fans van Estivill!)