Lief wordt komende zondag 43. Dan is ie een paar maanden lang twee jaar ouder dan ik. Dat ik dit jaar 42 wordt klinkt te gek voor woorden, want ik meen mij te herinneren dat ik een paar maanden terug nog 37 was, maar mijn paspoort en mijn moeder zeggen dat het toch echt klopt.
Toevallig is Lief dus bijna net zo oud als ik. Want dik een jaar verschil, dat is natuurlijk helemaal niets. Wel als je een baby of een peuter of een kleuter bent. Maar daarna stelt het weinig meer voor, die veertien en een halve maand die wij schelen.
Toen ik 16 was had ik verkering met een jongen van 21. Dat zei mijzelf niet zoveel, behalve dat het wel interessant was dat hij al studeerde en ik nog gewoon op school zat, maar ik zag hem altijd alleen maar in het weekend. Tijdens de dansles of thuis bij mij of zijn ouders. Zijn studentenkamer heb ik nooit gezien in het half jaar dat we verkering hadden. En tijdens logeerpartijen bij hem thuis sliep ik braaf bij zijn zusje (van mijn leeftijd) op de kamer. Uiteindelijk was er dus niets spannends aan.
Maar vijf jaar leeftijdsverschil is op de 16e misschien opvallend, als veertiger maakt het weinig meer uit en kijkt niemand er van op.
Nee, als je op wilt vallen als volwassenen met een relatie, dan moet er veel leeftijdsverschil tussen zitten. Minstens een jaar of vijftien, twintig. Henk Bleker en zijn vriendin schelen 32 jaar. Dat valt wel op. Zij is 26, hij is 58. En dat schijnt opeens iedereen het recht te geven commentaar te leveren op deze liefde. Dat het hahahaha natuurlijk wel logisch is dat hij zo’n jong blaadje wel ziet zitten. En hoe het toch gedverderrie kan dat zo’n frisse vrolijke meid het met zo’n chagrijnige oude zak wil (en kan!) doen (ook lullig eigenlijk, want dat zou dan niet raar zijn als een leeftijdsgenote Henk wel leuk zou vinden? Dan is ie opeens wel geschikt en knap genoeg??). Zelfs Aaf Brandt Corstius wordt er een beetje misselijk van, schrijft ze in haar column in de Volkskrant. (nou ja, ik moet bekennen, haar precieze bewoordingen weet ik niet meer, maar het was wel een onaardig stukje). En juist dat zij er zo over schrijft, dat deed mij beslissen er ook over te schrijven. Want hé, dat mannelijke columnisten, stukjesschrijvers en roddelmeesters zich er zo laatdunkend over uit laten, dat is natuurlijk de kift hè. Gewoon jaloers zijn ze, al die mannen, dat Henk zo’n leuke vriendin heeft. Maar wij vrouwen, wij geloven toch in de liefde. Wij gunnen toch iedereen een partner naar zijn/haar keuze en al het geluk van de wereld? Dus als Henk en zij nou gelukkig zijn met elkaar, wie zijn wij dan om daar commentaar op te hebben. Ik ken ze niet. Ik weet niet hoe ze samen zijn. Maar ik weet wel dat ze heus niet zitten te wachten op commentaar van mensen die gewoon een relatie hebben met een leeftijdsgenoot. Liefde laat zich niet altijd leiden.
Liefde ontstaat met een vonkje. Soms laait het snel en vurig op. Soms is het een klein smeulend vuurtje voordat het feller gaat branden. Met leeftijd heeft liefde niets te maken.
