IT-er zoekt vrouw?

Hans en Connie, Marlies en Martijn, Wim en Astrid. Als je Boer zoekt Vrouw kijkt, dan weet je wel wie dit zijn: allemaal...

Hans en Connie, Marlies en Martijn, Wim en Astrid. Als je Boer zoekt Vrouw kijkt, dan weet je wel wie dit zijn: allemaal koppels die nog steeds bij elkaar zijn nadat ze (jaren geleden) aan het programma mee hebben gedaan. Een prachtig resultaat natuurlijk.

Toch blijf ik het wonderlijk vinden, dat je blijkbaar je grote liefde kunt ontmoeten via een brief, een speeddate, een uitje en een logeerpartij. Jurgen en ik zouden elkaar in ieder geval nóóit op die manier hebben gevonden. En dat is niet alleen omdat hij geen boer, maar een it-er is*…

Het zou al mis zijn gegaan bij het begin. Als ik Jurgen een brief met foto had gestuurd, zou hij die (tenzij hij precíes tien brieven had gekregen en daar op miraculeuze wijze ook nog eens mee naar de speeddates had gemogen) onmiddelijk op de stapel “Neuh, toch maar niet” hebben gelegd. Jurgen houdt namelijk van sportieve vrouwen met kort haar en daar voldoe ik (al doet de foto hiernaast misschien anders vermoeden) echt niet aan. Als ik dan ook nog had geschreven dat ik dol ben op winkelen (dat haat hij), koffie drinken (dat lust hij niet), en praten (dat doet hij liefst alleen doelmatig), dan had hij de brief waarschijnlijk hoofdschuddend verscheurd.

Maar goed. Stel nou dat dat niet zo was, en dat we elkaar wél op zo’n speeddate hadden ontmoet. Dan had hij zijn wenkbrauwen opgetrokken bij de aanblik van mijn bloemetjesjurk, en ik bij het zien van zijn geruite overhemd met korte mouwen. We hadden dan vastgesteld dat ik niets wist van computers, en hij niets van muziek. Als ik dan ongemakkelijk naar zijn hobby’s had gevraagd, en hij snowboarden had gezegd, dan zou er paniek in mijn ogen te zien zijn, en had ik tien keer serieus moeten slikken.

Het uitje dan. Daar heb je als boer (it-er) natuurlijk geen invloed op, dus de mate van succes van dit samenzijn zou grotendeels afhangen van wat de B(I)ZV redactie voor ons bedacht zou hebben. Ik durf wel te zeggen dat als het uitje wildwaterbaanvaren, karten, salsadansen, of enige andere vorm van beweging zou zijn geweest, de logeerpartij definitief van de baan zou zijn geweest, omdat ik in het minste geval een lachwekkende indruk zou hebben gemaakt en in het ergste geval een of meerdere ledematen zou hebben gebroken. **

Laten we er dus even vanuit gaan dat het uitje een simpele rondvaart door de grachten van Amsterdam zou zijn geweest, zodat ik nog wel door was gedrongen tot de laatste drie. Dan had ik in een huis geslapen dat vol stond met pc’s, kabels en andere toebehoren. Dan had ik ’s avonds vlees met een grote V voorgeschoteld gekregen (terwijl ik, net als Berber, vegetariër ben). En was het hoogtepunt van de dag niet het bewonderen van kalfjes, maar het bekijken van de nieuwste hardware geweest.

Tot slot dan het keuzemoment. Ik zie het al voor me (en jullie inmiddels vast ook):

Y.: “En, heb je een keuze kunnen maken?”
J.: “Ja, ik denk dat ik toch maar voor meisje X kies, want zij is dol op spareribs, en snowboarden, en ze heeft zo’n leuk kort koppie.”
Ik: “Ja, dat geeft niet hoor. Ik zag het al een beetje aankomen, eerlijk gezegd.”

De conclusie van dit verhaal? Het is maar goed dat we zeven jaar geleden gewoon gekoppeld zijn… 🙂

*Er zijn trouwens bepaalde overeenkomsten tussen it-ers en boeren, maar daar zullen we het nu niet over hebben…
** Ja, ik weet het, het breken van ledematen hoeft geen probleem te zijn. Echte BZN-liefhebbers weten nog wel dat Joris met liefde bij Renske op bezoek ging toen zij haar been gebroken had. Maar dat doet er nu even niet toe.

Laatste nieuws