Er zijn maar weinig vrouwen zo perfect als Sylvie van der Vaart.
Sylvie heb ik nog nooit betrapt op het dragen van UGGs, een lelijke sneer of een onbeholpen struikelpartij in het openbaar. Wanneer ze praat, kiest ze haar woorden zorgvuldig en gedecideerd. Ik geloof niet dat Syl ooit gaat stappen met vriendinnen om vervolgens om half 7 s ochtends lallend, met uitgelopen make-up over straat naar huis te zwalken. Als de presentatrice al uit gaat draagt ze een Lanvin-cocktailjurkje en nipt ze van haar San Pellegrino-watertje. Misschien waagt ze een klein dansje, maar verwacht niet dat ze de Macarena doet op de bar. Daar is ze veel te beschaafd voor.
Sylvie zet een perfect plaatje neer en dat doet ze bewonderenswaardig goed. Ze komt over als een uiterst gedisciplineerde dame die graag de controle houdt. Ik geef toe: natuurlijk is er sprake van een beetje jaloezie. Als Syl een fuschia verenbodywarmer draagt met een smaragdgroene maxi-jurk met panterprint ziet ze eruit om door een ringetje te halen. Terwijl ik er in dezelfde outfit uit zou zien als heks Eucalypta. Je kunt zien dat ze heeft nagedacht over alles wat ze draagt. Ze maakt met haar stylist Danie Bles fotos van outfits die ze die week gaat dragen, zodat de kans op een mismatch minimaal is. Ze heeft een frêle figuurtje, maar ziet er niet breekbaar uit. Daarnaast heeft ze een uiterst schattig gezin met een man die de grond onder haar voeten kust en een snoezig zoontje dat nu al 81 talen spreekt. En o ja, ook nog ongeveer drie internationale carrières als presentatrice en model.
Ik aanschouw het fenomeen Sylvie van der Vaart met ontzag. Toch kan ik niet naar haar kijken zonder te denken: nep. Je hoeft echt niet heel Patty Brard-esque al je vuile was buiten te hangen – liever niet zelfs. Een klein rafelrandje zou ik echter van harte welkom heten. Die gereserveerde glimlach wekt bij mij achterdocht op. Niemand is perfect. Mensen die uit alle macht een zo volmaakt mogelijk beeld van zichzelf schetsen, vind ik zelfs een beetje eng. Wat probeer je dan zo krampachtig te verbergen? Sylvie heeft al de aandacht van vrouwen vanwege haar stijlgevoel, maar ze zou meer sympathie opwekken als ze dat masker afzet en iets meer van haar persoonlijke kant laat zien. En dan bedoel ik dus niet haar inloopkast.
In Grazia schrijft de presentatrice iedere week een column. Die gaat vooral over wat ze doet, wie ze heeft ontmoet en wat ze draagt. Wat ik mis is een pittige opinie. Wat heeft ze bijvoorbeeld te zeggen over de stichting Bont voor Dieren die haar onlangs uitriep tot Dom Bontje van het jaar? In haar stuk van afgelopen week schrijft ze dat ze na lang twijfelen toch gaat Twitteren. Mijn vreugd was van korte duur, want ze waarschuwt direct: Ik ben ook niet zo dat ik na twee glazen champagne kritiek ga leveren op wat ik op tv zie. Syl! Alsjeblieft! Doe het wel! Het lijkt me zo enig als ze s avonds teut een paar venijnige tweets de wereld in stuurt. Het zou haar een upgrade geven van voorbeeldig popje naar voorbeeldig popje met een persoonlijkheid achter die prachtige Prodent-smile. Knappe jongen die haar dan nog het predicaat leeghoofdige voetbalvrouw durft te geven.
