Real life: ‘Soms ben ik bang dat ik iemand iets aandoe’

Maartje heeft een dwangstoornis

3FM besteedde vorige week aandacht aan Open Up Week, een initiatief samen met het platform MIND om jongeren te stimuleren open te zijn over psychische problemen: vier op de tien kampt namelijk met psychische klachten. Ook Maartje* (24), zij heeft een dwangstoornis. Wij geven je alvast een sneak peek, in de nieuwe Grazia lees je het hele verhaal.

Geen grip

"Controleren, tellen, rechtleggen… Ik doe het zolang ik me kan herinneren. Als kind van vier wilde ik al dat mijn boeken in een bepaalde volgorde stonden en ik kon niet slapen als mijn knuffelbeesten niet recht stonden op de plank boven mijn bed. Als een voorwerp boven een kast uitstak, moest ik dat recht leggen, omdat ik anders ziek zou worden. Althans, dat dacht ik. Je broertje kan een voorbeeld aan je nemen, zei mijn moeder altijd, zo netjes was ik. Na de scheiding van mijn ouders – op mijn negende – werd het duidelijk dat ik niet ‘gewoon’ netjes was. Doordat ik geen grip meer op mijn leven had, werd mijn controledwang extreem."

Therapie

"Op mijn elfde, toen ik begon te puberen, werd mijn dwang zo hevig dat ik van mijn moeder in therapie moest. Ik had inmiddels last van depressies en was de hele dag angstig. Ik had niet langer alleen een afkeer van ‘rommel’, maar door een incident met een jongen op school dat me bij een ruzie had bespuugd, was ik als de dood dat ik in aanraking zou komen met menselijke ‘afvalstoffen’. Ik durfde bijna niet meer naar buiten en als mijn moeder of mijn broertje naar het toilet waren geweest was ik voortdurend aan het scannen wat ze daarna allemaal deden en aanraakten. Als er iemand bij ons op bezoek kwam die me een hand wilde geven, brak het koude zweet me uit. Ik was te beleefd om te weigeren, maar daarna was ik minstens een half uur bezig met mijn handen wassen met alle verschillende soorten zeep die ik maar kon vinden. Ik heb zelfs een keer een schuursponsje gebruikt."

Dwanggedachten

"Toen mijn stoornis op zijn hevigst was, rond de tijd dat ik in therapie ging, telde ik de woorden in zinnen en ‘mocht’ ik een gesprek alleen beëindigen als de ander een zin met een oneven aantal woorden had uitgesproken. Dit is allemaal vervelend voor mezelf, maar het engste is wel dat ik bang ben dat ik iemand zal bezeren. Want ook dat uit zich in allerlei dwanggedachten…"

Het hele verhaal lees je in de nieuwe Grazia of HIER voor €0,49 via Blendle.

*De naam Maartje is gefingeerd

Laatste nieuws