Real life: ‘Na die carcrash ben ik gelukkiger dan ooit’

Ze ontsnapte aan de dood

Kun je een heftig auto-ongeluk beschouwen als een geschenk? Emel (27) vindt van wel. Ze ontsnapte aan de dood en veranderde daarna enorm.

Ongeluk

"In juli 2008 reed ik na het werk, ik had een bijbaantje, met een collega mee naar huis. We zaten midden in de spits en het regende hard, overal op de snelweg lag water. Terwijl ze op een vierbaansweg de afrit op ging, week een auto achter ons plotseling uit naar rechts. Zijn voorkant gaf onze auto een tik, waardoor we in een spin terechtkwamen. Met hoge snelheid tolden we over de spiegel- gladde weg. Met een harde knal kwamen we tegen een portaal van een verkeersbordcon- structie tot stilstand. Die paal boorde zich diep in het rechterportier, de kant waar ik als bijrijder zat."

Ernstig

"Mijn collega had slechts een lichte hersenschudding. Ik was er ernstig aan toe, omdat ik hard met mijn hoofd tegen het raam was geklapt. Een scheur in mijn schedel, opgezwollen hersenen, een deuk in mijn hersenpan, een hersenbloeding en -kneuzing en breuken in mijn bekken veranderden voorgoed mijn leven. Ook zat een stuk van het dashboard diep in mijn kuit."

"De ambulancebroeders dachten dat ik onderweg naar het ziekenhuis zou sterven. Ze sloten me aan op allerlei machines en overal zaten slangetjes, in me en om me heen. Ik was niet aanspreekbaar en moest aan de beademing. Medisch gezien had ik dit eigenlijk niet kunnen overleven. Twee dagen lang was het op het randje. Maar ik ging niet dood.”

Ziekenhuisperiode

“Mijn moeder wist niet waar ze me nog kon aanraken toen ze me voor het eerst in het ziekenhuis zag liggen. Ik ben een week in coma gehouden, zodat mijn lichaam enigszins kon herstellen. Van mijn ziekenhuisperiode, die een maand duurde, weet ik bijna niets meer. Heel bewuste gedachten had ik niet, doordat ik nog een tijd moest bijkomen van mijn coma en vanwege de sterke medicijnen die ik kreeg. Het enige wat ik me nog kan herinneren, is dat mijn vriendinnen langs- kwamen. In een aparte kamer wachtte ik in mijn rolstoel, met mijn slab nog om van het eten. Toen ze me zagen en hoorde hoe kinderlijk en langzaam ik sprak, barstten ze in huilen uit."

De rest van het verhaal lees je in de nieuwe Grazia of HIER voor €0,49 via Blendle.

Laatste nieuws