Real life: ‘Mijn horrorbevalling eindigde op de IC’

Dolgelukkig was Ietje (36) toen haar grote wens om moeder te worden in vervulling ging. De bevalling zag ze vol vertrouw...

Dolgelukkig was Ietje (36) toen haar grote wens om moeder te worden in vervulling ging. De bevalling zag ze vol vertrouwen tegemoet. Maar toen ging het helemaal mis.

“Geen moment heb ik een slecht voorgevoel gehad. Integendeel, ik had juist zin in de bevalling. Ik wist natuurlijk wel dat het pijn zou doen, maar ik had het volste vertrouwen in mijn lijf en in mijn kunnen. Even tanden op elkaar en doorzetten, zo dacht ik erover. Ik had een zwangerschapscursus gevolgd en braaf de pufoefeningen gedaan. Ik was erg nieuwsgierig, had zo veel over bevallen gehoord. Kom maar op, dacht ik. Dit varkentje zou ik wel even wassen. Misschien dat ik daarom zo verbaasd was toen het misging.”

Volgens het boekje

“Mijn zwangerschap verliep prima, ik had alleen een klein beetje last van bekkeninstabiliteit. Verder had ik amper klachten. Ik was dolblij met deze zwangerschap. Ik ben altijd al gek geweest op kinderen – ik ben niet voor niets lerares geworden. Maar ik was altijd single. Bijna had ik al de hoop op een eigen gezin opgegeven toen ik anderhalf jaar geleden eindelijk de ware ontmoette: Johan. We werden door mijn nicht aan elkaar gekoppeld en het zat meteen goed. Binnen een paar maanden was ik zwanger. Mijn grote wens kwam eindelijk uit. Ik wilde graag een badbevalling, omdat ik had gelezen dat de kans op uitscheuren dan minder groot is. Mijn bevalling kwam goed op gang nadat ik gestript was (de verloskundige scheidt hierbij met haar vingers de vliezen van de baarmoederwand, red.). Ik kreeg een weeënstorm en had in vier uur tijd negen centimeter ontsluiting. Gelukkig waren we snel in het ziekenhuis. Ik kon nog even in het bad zitten en toen mocht ik gaan persen. We zijn er bijna, dacht ik. Ik had mijn vaste verloskundige bij me en zij zei dat alles volgens het boekje ging. Ik zette kracht, en daar was hij dan. Onze zoon, Redmer Frans. Een fantastisch moment. Hij werd op mijn borst gelegd en ik genoot. Even douchen en dan naar huis, dacht ik. Maar toen begon de ellende.”

Alsof er iets scheurde

“Ik bloedde een beetje en moest uit bad komen. Mijn zoontje zat nog vast aan de navelstreng, ik stapte met hem uit bad en naar het bed. Daar werd de navelstreng doorgeknipt. De verloskundige zei me te persen om de placenta eruit te krijgen. Maar dat lukte niet. Ik vroeg aan mijn man om mijn zoontje over te nemen, zodat ik beter kon focussen. Tweemaal kreeg ik een injectie om de placenta los te maken – tevergeefs. Er kwam een extra verloskundige bij, die op mijn buik begon te drukken. Ik dacht dat dit normaal was, dat dit er allemaal bij hoorde. Ze riepen de gynaecoloog erbij en nog steeds dacht ik dat alles goed ging. Het ging allemaal zo snel, dat ik me totaal niet realiseerde wat er gebeurde. De gynaecoloog ging met zijn hand bij mij naar binnen om de placenta te pakken. Hij trok aan de placenta. Ik schreeuwde heel hard, het deed zó gruwelijk veel pijn. Een extreem scherpe pijn was het, alsof er iets in mij scheurde. En dat was ook zo. Want samen met de placenta trok de gynaecoloog mijn baarmoeder eruit.”

De rest van het verhaal lees je in de nieuwe Grazia of HIER voor €0,49 via Blendle.

Laatste nieuws