Grazia No Sugar Challenge: Week 1

Bij Grazia zijn we nooit te beroerd om iets nieuws te proberen en van een leuke uitdaging zijn we ook zeker niet vies:  Grazia’s Water Challenge, been there. Grazia’s Boostcamp Challenge, done that. Dus het is tijd voor een nieuwe challenge. Naar aanleiding van het artikel ‘Wat doet een maand lang geen suiker met je lichaam‘ nemen wij deze keer zelf de proef op de som. Zesdie-hard redactieleden gaan vanaf maandag 12 oktober tot en met maandag maandag 9 november de no-sugar-challenge aan. Eén maand lang staan suiker en alcohol op de blacklist. Vanaf nu delen we elke week onze ervaringen met je en we trappen deze week af met Zoé en Elise. Benieuwd hoe het hen vergaat en waar zij tegen aan lopen? Lees dan snel verder!

Zoé: 'Overal zit suiker in, O-V-E-R-A-L'

Of ik mee wilde doen aan een no sugar challenge, vroeg Heather mij op een willekeurige dag. "Ja! I got this", antwoordde ik stoer. "Ik eet bijna geen suiker, ik hou niet eens écht van zoete dingen. Ik drink geen frisdrank en geen sappen uit pak. Dus hoe moeilijk is dat nou?", vervolgde ik naïef. But little did I know...

Tijdens de eerste week, maak daar eigenlijk maar de eerste dag van, ben ik mezelf al meteen tegengekomen. Voor ik uit huis stapte, checkte ik of ik alles bij me had. iPhone check, portemonnee check, huissleutels check en kauwgum double check. "Oh nee wacht, kauwgum mag ik niet en óók niet als er met grote letters sugar-free op prijkt", fijn dat pakje kan dus meteen de prullenbak in.

Overdag gaat het suikervrije eten me goed af, maar als ik tegen vieren een middagdipje krijg, kom ik mezelf opnieuw tegen. Even snel een Cup-a-Soupje of een smoothie halen in de kantine zit er niet in. Een dextrootje dan? Nope, geen druivensuiker voor deze dame. Dus moet ik het doen met kurkdroge crackers met een laagje hummus, zodat ze niet in m'n keel blijven steken. Ik merk wel dat ik elke dag braaf een lunchpakketje mee naar het werk neem. Crackers, een maaltijdsalade met balsamico-azijn, een bakje fruit, nootjes en vers geperste sinaasappel- of grapefruitsap. Het lijkt ook alsof ik veel meer honger heb dan normaal, maar dat zit gewoon tussen de oren. Alles om maar die sugar cravings te bevredigen. Tussendoor drink ik alleen maar groene thee, muntthee en heet water met gember en citroen, want als we toch op die detox-tour zijn...

In de avond heb ik het daarentegen een stuk moeilijker, want overal zit suiker in. O-V-E-R-A-L. En als er geen 'suiker' op het etiket staat, is het wel een andere vorm van suiker of zoetstof. 'Effe snel naar de supermarkt' zit er dan ook echt niet in, want ik struin het gangpad op en af terwijl ik van elk product de etiketjes aan het lezen ben. Ook bij de bakker en kaasboer vraag ik braaf of er suiker in zit en negen van de tien keer krijg ik blikken vol ongeloof toegeworpen. Ik voel me een beetje als Regina George uit Mean Girls die vraagt of butter a carb is, weet je wel. En inderdaad, wat Elise ook zegt: er zijn heus wel lekkere recepten zonder suiker, maar ook ik ben al snel inspiratieloos. Ik denk dat de eerste week het ergst was en het vanaf hier alleen maar beter zal gaan.

Elise: 'Het voelde écht als afkicken'

Ik dacht altijd dat ik, buiten mijn wekelijkse dosis chocolade en cola, niet veel suiker at. Nou, dat heb ik geweten. Er zit werkelijk in bijna álles suiker, dus is het héél veel concessies doen. De eerste paar dagen voelde het dan ook echt als afkicken, dit ging gepaard met enorme hoofdpijn, misselijkheid en geen energie. Dat laatste viel me vooral heel erg tegen, aangezien ik het liefst om 7 uur ’s avonds al m’n bed in wilde kruipen, omdat ik zó moe was. Overdag gaat het suikervrij eten eigenlijk best oké en hoor je me daar verder niet over klagen, ik eet nog steeds braaf mijn rijstwafels met hüttenkäse en avocado.

Maar lekker suikervrij avondeten, WOW dat is moeilijker dan ik dacht. Ik heb vanaf dag één de ERGSTE sushi cravings die ik ooit heb gehad en iedere dag sta ik chagrijnig in de supermarkt etiketjes te lezen. En er zijn heus wel lekkere receptjes, maar na een paar dagen was ik al vrij inspiratieloos. De conclusie van week één is dus eigenlijk: depressief, vermoeid en heftig. Maar naast mijn gemopper, merk ik wel dat ik na de eerste twee dagen totaal geen zin meer heb in chocolade, cola of andere zoetigheid. En believe me, dat is echt opvallend voor zo’n zoetekauw als ik.