Tinder Dagboek: Het Portiek

Ronja James (32) is een freelance vormgever uit Amsterdam. Na een periode van rust aan het mannenfront – even uitblazen...

Ronja James (32) is een freelance vormgever uit Amsterdam. Na een periode van rust aan het mannenfront – even uitblazen van de relatiebreuk en wennen aan het alleenstaand moederschap – is ze weer aan het daten geslagen. Met een fulltime baan en twee kinderen is er niet veel tijd om de kroeg in te gaan, maar gelukkig is daar tegenwoordig Tinder, de app waarmee je potentiële kandidaten in de buurt kunt spotten. Voor Grazia houdt Ronja een dagboek bij met al haar online datingavonturen.

De locatie

Ik moest vanochtend lachen toen ik langs Het Portiek reed waar we gister belandden. Het ziet er bij daglicht veel minder obscuur uit dan ’s avonds laat. Om zeven uur had ik al een halve fles wijn naar achter geslagen. En voor de derde keer had ik de afspraak met Max (gebonden maar ook vrij) gewijzigd – eerst een dag verschoven, toen een paar uur naar voren gehaald, nu was de locatie aan de buurt. Want: hoezo om de hoek afspreken om te wandelen terwijl het bij mij in de buurt wemelt van de leuke kroegen? Zijn buiten-de-deur-daten is niet clandestien, dus waarom ons verstoppen? Max vond alles best, tikte hij: ‘als ik je maar te zien krijg’.

Zoenplek

Al append liep ik om tien voor acht de deur uit. Zonder rokje: het was echt veel te koud. Gewoon een spijkerbroek, korte laarsjes met hak, T-shirt met diepe V-hals en een dik, leren jasje. We kwamen precies tegelijk aan. Max lachte naar me. Max, die toch ineens vaag wat weg had van mijn oude leraar Duits. Shit, ik had hem in de tussenliggende periode wel een beetje opgehemeld. Maar zodra we gingen zitten was daar weer die verbale klik. De gespreksonderwerpen buitelden over elkaar heen: van motorrijden naar wildwaterkanoën, en van blunders met exen tot zijn demente vader. Toen we na de laatste ronde op straat werden gezet, liepen we dronken en lachend naar de zogenaamde zoenplek. Geen spoor meer van de Duitse leraar. Langzaam begon bij daar mijn schouders te kneden en ik ontspande. Hij ging dicht tegen me aanstaan.

Tong ontspannen, geen gekwijl.

We zijn bijna even groot, zijn mond raakte bijna de mijne. Nog een stapje naar voren zette hij, zodat ik achteruit een portiek in wankelde. Ineens draaide hij me een kwartslag, zette me tegen de deur en begon me te zoenen. Eerst een paar kleine, afwachtende kusjes en toen dat lekker smaakte ging hij door. Precies goed, flitste door mijn hoofd. Tong ontspannen, geen gekwijl. Even later voelde ik zijn handen op mijn borsten. Visioenen van ineengestrengelde blote lijven trokken aan me voorbij, tot ik ineens een zoemend geluid hoorde: de deurbel waar Max per ongeluk tegenaan gestoten had. Lachend renden we het portiek uit en verderop pakte hij mijn hand. ‘Door naar de volgende ronde?’ vroeg Max toen we bij mij waren aangekomen. Ik knikte bevestigend. ‘Maar die volgende ronde bewaar ik wel tot een volgende date’, zei ik. Ik zwaaide naar hem, wenste hem een goede reis naar huis en stak mijn sleutel in het slot. 

Lees ook:

Laatste nieuws